"Κύριε Καραμανλή απολύεστε!", 1 Νοεμβρίου 2008
Αγαπητέ Κύριε Μιχάλη Μπεκίρη,
Άνοιξα σήμερα (Σάββατο, 1 Νοεμβρίου 2008) το πρωί τον υπολογιστή μου και βρήκα το e-mail σας με το «Ενημερωτικό Δελτίο Νο 15». Ευχαριστώ για τη συνεχιζόμενη εκ μέρους σας ενημέρωση. Η οργάνωση και η αποτελεσματικότητα στις δημόσιες σχέσεις σας είναι αξιοθαύμαστες. Πράγματα, όμως, που κι ένας καλός πρόσκοπος θα μπορούσε να κάνει το ίδιο καλά. Ο δημόσιος βίος και η πολιτική δράση είναι ωστόσο ζητήματα πολύ πιο σοβαρά, πολύ πιο περίπλοκα και πολύ πιο απαιτητικά. Με άλλα λόγια, καλές είναι οι δημόσιες σχέσεις, η επικοινωνία και η φαινομενικώς μεγάλη δραστηριότητα (πολλές ομιλίες, πολλές πρωτοβουλίες, που ουδεμία όμως επίπτωση έχουν στις εκκρεμείς υποθέσεις του τόπου), αλλά η προκοπή της πατρίδας είναι ένα εντελώς άλλο, ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Στο «ενημερωτικό δελτίο» σας καλείτε τους αποδέκτες να καταθέσουν την άποψή τους, να πουν τη γνώμη τους «για την ελληνική πραγματικότητα και την πορεία της Κυβέρνησης μέχρι σήμερα». Θα σας πω λοιπόν τη γνώμη μου, αφού άλλωστε νοιώθω την ανάγκη να το κάνω εδώ και πολύ καιρό. Πολύ σύντομα και πολύ απλουστευμένα, η κυβέρνηση Καραμανλή που στηρίζετε και που πολλοί από εμάς υπερψηφίσαμε και υποστηρίξαμε με ενθουσιασμό το 2004, είχε αναλάβει τη δέσμευση να εργαστεί σκληρά για την πραγματοποίηση (ή τουλάχιστον την προσέγγιση) της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της πατρίδας μας . Είχε, δηλαδή, δεσμευτεί να εξυγιάνει δραστικώς και να εκσυγχρονίσει αποτελεσματικώς τους τρεις πυλώνες και αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη: την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση και την παιδεία. Πέντε σχεδόν χρόνια αργότερα είναι ολοφάνερο, σε όσους, τουλάχιστον, η ματιά τους στα πράγματα είναι καθαρή και δεν τη θαμπώνει το συναίσθημα, ότι η κυβέρνηση Καραμανλή απέτυχε απολύτως. Αθέτησε (ως ομάδα ατόμων εξουσιοδοτημένων από τους πολίτες-ψηφοφόρους) τη δέσμευσή της για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, έκανε πολύ κακή χρήση του μεγάλου χρόνου που της δόθηκε προκειμένου να παράξει κάποιο έργο, και αντιμετώπισε τους πολίτες (ουσιαστικώς, δηλαδή, τα αφεντικά, για τα συμφέροντα των οποίων η εξουσιοδοτημένη κυβέρνηση πρέπει να εργάζεται ως υπηρέτης) με ψυχρότητα, θράσος και αλαζονεία. Συγκεκριμένες νοοτροπίες και πρακτικές στελεχών της, που άπτονται των πολύ σημαντικών και ευαίσθητων ζητημάτων της διαφάνειας του δημοσίου βίου και της πολιτικής ηθικής (και που αναλύει πολύ χαρακτηριστικά ο Παύλος Ελευθεριάδης, που διδάσκει στη Νομική Σχολή του Oxford University στην Αγγλία, στο άρθρο του με τίτλο «Ελληνική Κλεπτοκρατία;» στην εφημερίδα Το Βήμα της Κυριακής, την 26 Οκτωβρίου 2008, http://www.tovima.gr/print_article.php?e=B&f=15495&m=B24&aa=1), προκαλούν και προσβάλλουν τους πολίτες. Ακόμα χειρότερα, τέτοιες πρακτικές υπονομεύουν το κύρος και την αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου συνολικώς, κλονίζουν την εμπιστοσύνη του λαού στο κράτος δικαίου, εξευτελίζουν τις αρχές της αξιοκρατίας, της ισότητας και της λογοδοσίας και δημιουργούν ευνοϊκό κλίμα για να ανθήσουν όλα τα άνθη του κακού στην πολιτική ζωή, δηλαδή λαϊκιστές, δημαγωγοί, τυχοδιώκτες, απατεώνες και επίδοξοι ένστολοι σωτήρες. Αν η ίδια ομάδα ατόμων (δηλαδή, η κυβέρνηση Καραμανλή) είχε αναλάβει να εργαστεί, με ανάλογες δεσμεύσεις-συμφωνίες, για μια μεγάλη και σοβαρή εταιρεία, θα είχε ήδη απολυθεί! Αυτό ακριβώς θέλω κι εγώ να πράξω: να απαιτήσω και να επιδιώξω την απόλυση της κυβέρνησης Καραμανλή.
Αγαπητέ Κύριε Μπεκίρη, πιστεύω ότι κι εσείς προσωπικώς πρέπει να απαιτήσετε και να επιδιώξετε το ίδιο πράγμα. Πιστεύω, δηλαδή, γενικότερα ότι αυτοί που πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες για να αποπεμφθεί η κυβέρνηση Καραμανλή είναι οι κοινωνικοί και ιδεολογικοί φίλοι της, όσοι από αυτούς θέτουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το συμφέρον των πολιτικών κομμάτων. Αντιαυταρχικοί παραδοσιακοί συντηρητικοί, πιστοί του δημοκρατικού καπιταλισμού, θιασώτες της φιλελεύθερης οικονομίας και ανεξάρτητοι πολίτες που θέλουν για τη χώρα τους μια ανοιχτή κοινωνία, μια κοινωνία των πολιτών, έχουν αυτοί πρώτοι την υποχρέωση να διώξουν την κυβέρνηση Καραμανλή. Η πατρίδα μας μπορεί να προχωρήσει, πρέπει να προχωρήσει. Πρέπει να προχωρήσει δυνατή, ασφαλής και αξιοσέβαστη στην Ευρωπαϊκή της διαδρομή, στο Ευρωπαϊκό της μέλλον. Προσκαλώ, λοιπόν, κι εσάς Κύριε Μπεκίρη (και όσους άλλους στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. βλέπουν τον ρόλο τους στον δημόσιο βίο ως προσφέροντες και όχι ως “προσφερόμενοι”) να ενώσετε τη φωνή σας μαζί μου και να πείτε ως πολίτης-αφεντικό στην κυβέρνηση-υπηρέτη αυτό ακριβώς που θα έλεγε μια μεγάλη και σοβαρή εταιρεία: «Kύριοι, απολύεστε! Να περάσει ο επόμενος!». Ο “επόμενος” μπορεί να είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ δύσκολο οποιαδήποτε από αυτές τις εκδοχές να αποτελέσει κυβέρνηση τόσο κακή, τόσο αποτυχημένη όσο η κυβέρνηση Καραμανλή. Θα ήθελα ειλικρινώς να μάθω την άποψή σας Κύριε Μπεκίρη. Εσείς θα αρνηθείτε να υποστηρίξετε με τον λόγο σας, τη ψυχή σας και την ψήφο σας μια άλλη κυβέρνηση, που θα δεσμευτεί ότι θα είναι καλύτερη από την κυβέρνηση Καραμανλή; Θα αρνηθείτε να στηρίξετε αύριο μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα, που θα αποδεικνύει στην πράξη ότι δουλεύει σκληρά και υπεύθυνα για την κρισίμως αναγκαία οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας; Αν το αρνηθείτε, δεν αναλογίζεστε άραγε ότι με αυτόν τον τρόπο στερείτε από την πατρίδα και τους πολίτες της την ελπίδα, της μειώνετε τις προοπτικές, της αυξάνετε τις χαμένες ευκαιρίες, της φράζετε το δρόμο να προχωρήσει στο αύριο; Έχει, άραγε, σημασία για σας αν το - απραγματοποίητο ουσιαστικώς επί ογδόντα χρόνια - όραμα της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας το υλοποιήσει κυβέρνηση συντηρητικών και φιλελευθέρων, ή κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών, ή ακόμα και κυβέρνηση δημοκρατών σοσιαλιστών; Σας έχει, άραγε, καθόλου απασχολήσει η άποψη που διατύπωσε ο αείμνηστος καθηγητής και οικονομολόγος Άγγελος Θ. Αγγελόπουλος στο εξαίρετο άρθρο του στον Οικονομικό Ταχυδρόμο την 3 Μαρτίου 1988 (άρθρο που θα πρέπει να διαβαστεί προσεκτικά από όλους τους νέους πολιτικούς άνδρες όπως εσείς), σύμφωνα με την οποία «… μόνο μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική συναίνεση μπορεί να βγάλει τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο»;
Αγαπητέ Κύριε Μπεκίρη, εγώ ουδέν δίλημμα, ουδένα δισταγμό έχω. Η πατρίδα πρέπει να προχωρήσει και θα προχωρήσει. Το δίλημμα είναι δικό σας (δίλημμα και των άλλων άξιων – δυστυχώς πολύ λίγων - συναδέλφων σας στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ.). Το δίλημμά σας, η μεγάλη πρόκληση, η ουσιαστική και κρίσιμη επιλογή συνίσταται στο εξής ερώτημα: Με τη Νέα Δημοκρατία ή με τη νέα Ελλάδα; Εγώ επιλέγω το δεύτερο! Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στο δύσκολο και αβέβαιο αύριο της πατρίδας μας, είμαι έτοιμος και αποφασισμένος να πω με τον λόγο μου και το πάθος της ψυχής μου σήμερα, με τη δύναμη της ψήφου μου στο σύντομο μέλλον: Κύριε Καραμανλή, απολύεστε! Σας προσκαλώ, Κύριε Μπεκίρη, να πράξετε κι εσείς το ίδιο.
Δημήτρης Α. Δασκαλόπουλος, Ιατρός
(Επιστολή που έστειλα με email στον κ. Μ. Μπεκίρη στις 1 Νοεμβρίου 2008. Δημοσιεύτηκε με τον παραπάνω τίτλο, ως "Aνοικτή Eπιστολή προς τον Bουλευτή Αχαΐας Μιχ. Μπεκίρη" στην εφημερίδα "Το Βήμα της Αιγιαλείας" στις 9 Νομβρίου 2008)
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: