Η ελληνική Ιστορία είναι πολύ σοβαρή
υπόθεση για να την εμπιστευόμαστε στους έλληνες λογοτέχνες! 21 Απριλίου 2015
Και εκεί που είχα νομίσει ότι η περίπτωση του κ. Θανάση Νιάρχου ήταν η μοναδική περίπτωση έλληνα συγγραφέα - λογοτέχνη που έχει προσφέρει στους αναγνώστες του μια ανώδυνη και εύπεπτη, μια light και περίπου αθωωτική εκδοχή της δικτατορίας 1967-1974 (βλέπε http://www.athenspedcard.com/et-cetera/tonde-metekhon-dot-dot-dot/22-2014), έρχεται σήμερα ο κ. Χρήστος Χωμενίδης και δείχνει ότι είχα κάνει λάθος. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο κ. Χωμενίδης ισχυρίζεται σε σημερινό άρθρο του στο “LIFO” (http://www.lifo.gr/team/apopseis/47904) ότι το μείζον πρόβλημα, «το δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα» όπως γράφει, της δικτατορίας των συνταγματαρχών ήταν η κακή αισθητική του καθεστώτος! Αναφέρεται στις γιορτές της πολεμικής αρετής των ελλήνων και δείχνει ότι εκείνη η περίοδος στη χώρα τον ενοχλεί μόνο για τη «φτήνια», την «κακογουστιά», την «πομπώδη ασημαντότητα και ασημαντολογία», την «αρχιτεκτονική καταστροφή των πόλεων», τον «τουρισμό των “rooms to let” και των καμακιών», το «ελαφρολαϊκό σε όλες τους τις εκφάνσεις», και την αντίληψη «ότι φάμε, ότι πιούμε κι όπως επιδειχθούμε». Αυτά και μόνον αυτά! Όπως ακριβώς πιστεύει επίσης και ό άλλος συγγραφέας-λογοτέχνης, ο κ. Θανάσης Νιάρχος. Λες και όλα αυτά δεν υπήρχαν και πριν από τη δικτατορία, λες και δεν συνεχίστηκαν μετά το τέλος της. Λες και δεν έχουν γενεσιουργό αιτία την ανατολική παράδοση της χώρας και του λαού της, λες και δεν αποτελούν εκδηλώσεις βαθιά ριζωμένης εδώ και πολλούς αιώνες νοοτροπίας και συμπεριφοράς. Λες και δεν διαιωνίζονται όσο το επίπεδο της εκπαίδευσης και της παιδείας θα είναι απελπιστικά χαμηλό.
Ας δεχτώ, όμως, ότι έτσι είναι. Ας δεχτώ, δηλαδή, ότι το «δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημα» (ο κ. Χωμενίδης αναφέρει - και ορθώς - την προδοσία στην Κύπρο ως «έγκλημα» επίσης) της δικτατορίας ήταν το «κιτς» και τα «καμάκια». Όμως, τίποτα άλλο δεν μένει να ειπωθεί;… Κατανοώ ότι ο κ. Χωμενίδης ήταν βρέφος όταν έγινε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και μικρό παιδί όταν η δικτατορία κατέρρευσε. Όμως, δεν έχει ακούσει τίποτα για τον βιασμό των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Δεν έχει ακούσει τίποτα για τη βία, τον φόβο και την τρομοκράτηση των πολιτών από το καθεστώς; Τίποτα για δολοφονίες, για εξορίες και φυλακίσεις; Τίποτα επιτέλους για το γεγονός (γνωστό σε όλη την Ευρώπη και καταδικασμένο από επίσημα όργανά της) ότι στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ και του ΚΕΣΑ, όπως και σε πολλά άλλα κέντρα της ΕΣΑ και της Αστυνομίας, χιλιάδες άνθρωποι - αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί, ακόμα και αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων - υπεβλήθησαν σε σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια; Δεν βρήκε τίποτα να γράψει γι’ αυτά; Ούτε λέξη;… Ας ελπίσω ότι η αποσιώπηση από τον κ. Χωμενίδη όλων αυτών είναι μια απλή παράλειψη, ένα απλό λάθος ενός καλού κατά τα άλλα συγγραφέα και τίποτα παραπέρα. Αν αυτό συμβαίνει, ας γνωρίζει ότι οι ηθικές ευθύνες του γι’ αυτό το λάθος είναι μεγάλες ακριβώς επειδή είναι καλός συγγραφέας και τον διαβάζουν πολλοί. Νέοι άνθρωποι που θα διαβάσουν το συγκεκριμένο άρθρο του κινδυνεύουν να παραπλανηθούν για τα πραγματικά γεγονότα, την πραγματική φύση των πραγμάτων εκείνη την εποχή. Κυρίως όμως θέλω να γνωρίζει ο κ. Χωμενίδης ότι αυτό το λάθος του πονάει και προσβάλλει πολλούς από τη γενιά μου. Η μόνιμη οργή και αποστροφή για τη δικτατορία των συνταγματαρχών και οι εμπειρίες της ψυχής και του κορμιού μάς εμποδίζουν να ξεχάσουμε την απανθρωπιά εκείνου του καθεστώτος.
Η light, ή εξαγνισμένη και η ανεκδοτολογική προσέγγιση της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας από τον κ. Θανάση Νιάρχο και τον κ. Χρήστο Χωμενίδη με υποχρεώνει σε μια τελευταία σκέψη. Παραφράζοντας τον Georges Clemenceau και άλλους, προτείνω στους αναγνώστες και ιδίως στους νέους ανθρώπους ότι η ελληνική Ιστορία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευόμαστε στους έλληνες λογοτέχνες!
(photo: αντιδικτατορική αφίσα του Σάββα Τζανετάκη. Κυκλοφόρησε στις σκανδιναβικές χώρες και παρουσιάστηκε, μαζί με άλλες αφίσες του Τζανετάκη, στο Stockholm Observatory τον Μάιο του 1970)
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: