In memoriam
Αντώνης Ασκητής, 1947-2019
Με καθυστέρηση τριών σχεδόν μηνών, έμαθα σήμερα για τον θάνατο του Αντώνη Ασκητή. Η λύπη μου είναι μεγάλη. Θα θυμάμαι πάντα το έξυπνο, ευγενικό, γελαστό και καλόκαρδο αγόρι που γνώρισα στις αρχές της δεκαετίας του ’60 σαν συμμαθητής του στο γυμνάσιο Αιγίου. Ο Αντώνης και η οικογένειά του (που περιλάμβανε και τον πολύ γνωστό σήμερα Θάνο Ασκητή – μικρό αγοράκι τότε), με καταγωγή από το Ληξούρι, είχαν έρθει στο Αίγιο όταν ο πατέρας μετατέθηκε εκεί από τη Χίο. Για κάποιο διάστημα εκείνα τα χρόνια κάναμε παρέα. Ερχόταν στο σπίτι και παίζαμε σκάκι. Το 1963 έφυγα απ’ το Αίγιο και χαθήκαμε. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 (είχα πρόσφατα επιστρέψει από το εξωτερικό) συναντηθήκαμε στο “Papa’s Pizza” στην Κηφισιά. Όπως γίνεται συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις, δώσαμε αμοιβαίες υποσχέσεις να ξαναβρεθούμε. Δεν τα καταφέραμε. Τα τελευταία λίγα χρόνια επικοινωνούσαμε που και που μέσω “messenger”. Στις 21 Αυγούστου του 2018, έλαβα το τελευταίο μήνυμά του. Βρισκόταν στην αγαπημένη του Κεφαλλονιά. Μου μίλησε για την «πάρεση του κερκιδικού νεύρου του αριστερού χεριού» μάλλον από «υπερκόπωση». Στις 11 Φεβρουαρίου του 2019, ο αδερφός του Φώτης ανακοίνωσε στο facebook τον θάνατο του Αντώνη από «άνισο αγώνα με την ασθένειά του»… Αντώνη Ασκητή, δεν θα σε ξεχάσω.
7 Μαΐου 2019Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: