Καλό ταξίδι Αρλέτα! Σ’ ευχαριστώ που με τη φωνή
σου και τη κιθάρα
σου έκανες τις μέρες της νιότης
μας πιο αισθαντικές, τις
στιγμές
πιο δύσκολο να λησμονηθούν.
«Θα ’ρθει το πρωί και θα περάσει / θα με
λυπηθεί θα με ξεχάσει / όπως κι εσύ…». Όχι, δεν θα σε ξεχάσουμε Αρλέτα. Ούτε
εγώ, ούτε οι φοιτητοπαρέες του 1967.
8 Αυγούστου 2017