Σταύρος Τσακυράκης, 1951-2018
Είναι παράξενο τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ξαφνικά ένα σφίξιμο στο στομάχι από την απώλεια και να δακρύζεις όταν μαθαίνεις για τον θάνατο κάποιου που ποτέ δεν γνώρισες. Θέλω να πω, όταν δεν είχες το προνόμιο και την τιμή να τον γνωρίσεις… Αποχαιρετώ λοιπόν τον σπουδαίο Δάσκαλο - σταγόνα αριστείας μες στον ωκεανό της μετριότητας των καθηγητών του ελληνικού πανεπιστημίου. Αποχαιρετώ τον γενναίο αγωνιστή της δημοκρατίας, τον ασυμβίβαστο μαχητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του λόγου. Αποχαιρετώ τον τολμηρό διεκδικητή της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης – όραμα ανέφικτο δυστυχώς όσο το ξίφος και τον ζυγό της της θα κρατούν αδύναμα ανθρώπινα χέρια. Πιστεύω στην μελλοντική οριστική νίκη της Ιατρικής πάνω στον καρκίνο. Το πιστεύω και το εύχομαι με όλη μου την καρδιά. Πολύ πιο έντονα σήμερα. Έτσι ώστε όταν φεύγουν πρόωρα άνθρωποι σαν τον Τσακυράκη να μη νιώθουμε ξαφνικά τόσο μικροί και τόσο μόνοι.
21 Ιουλίου 2018
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: