Απελπισία, 17 Δεκεμβρίου 2012
Τζάμπα κόπος! Και σήμερα κλειστό το ΚΕΠ στο Μαρούσι… Την Παρασκευή ήταν κλειστό λόγω «48ωρης απεργίας». Σήμερα, Δευτέρα, κλειστό λόγω «Αποχής». Μάταια περιμένει η κυρία Β. στο Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου τη βεβαίωσή μου για το σοβαρό χρόνιο πρόβλημα υγείας της κόρης της Παναγιώτας. Γιατί στη βεβαίωση που έχω γράψει για να βοηθήσω τους γονείς της Παναγιώτας, που παρακολουθώ και φροντίζω από το 1994, η υπογραφή μου χρειάζεται κι αυτή άλλη βεβαίωση, δηλαδή σφραγίδες και υπογραφές κρατικού αξιωματούχου για το «γνήσιον της υπογραφής»!.. Ο πατέρας οικοδόμος χωρίς καθόλου δουλειά τα τελευταία χρόνια. Η μητέρα υπάλληλος φαρμακείου, που κι αυτό έχει τώρα αναδουλειές. Αγωνίζονται να τα φέρουν βόλτα, να κρατήσουν την οικογένειά τους όρθια μέσα στη θύελλα. Έχουν απόλυτη ανάγκη τη βεβαίωσή μου για να μπορέσουν να διεκδικήσουν κάποιο μικρό επίδομα αναπηρίας. Όμως, οι υπάλληλοι της τοπικής αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) έχουν άλλη γνώμη. Κρατούν επί ημέρες ομήρους την Παναγιώτα, τους γονείς της κι εμένα… Ας σημειωθεί ότι η Παναγιώτα χρειάστηκε να μεταφερθεί από τους γονείς της το 1994 στις ΗΠΑ και το 1996 στο Λονδίνο για τις αναγκαίες καρδιακές εγχειρήσεις, αφού το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να της προσφέρει αξιόπιστη, σύγχρονη καρδιοχειρουργική για συγγενείς καρδιοπάθειες (παρεμπιπτόντως ας σημειωθεί ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καν παιδοκαρδιοχειρουργός - ούτε ένας για τα μάτια - στα δημόσια νοσοκομεία!). Τώρα οι γονείς της Παναγιώτας, ο γιατρός τους και πολλοί άλλοι χτυπούν την πόρτα του κράτους για μια στοιχειώδη εξυπηρέτηση κι αυτό δηλώνει «απόν», δηλώνει «κλειστόν». Νομίζω ότι τα ΚΕΠ θα πρέπει κανονικά να μετονομαστούν σε ΚΜΕΠ, δηλαδή «Κέντρα Μη Εξυπηρέτησης Πολιτών». Αλλά, πάλι, πού να βρουν πρότυπα και παραδείγματα για μια διαφορετική συμπεριφορά οι υπάλληλοι του ΚΕΠ Αμαρουσίου, όταν ο ίδιος ο δήμαρχος Αμαρουσίου, με την ιδιότητά του ως πρόεδρος του Ι.Σ.Α., κομπάζει με σχετικές φωτογραφίες στο website του Ιατρικού Συλλόγου για πράξεις βίας και παρανομίας; Τι να συμπεράνουν, τι να διδαχτούν οι υφιστάμενοί του όταν ο κ. Πατούλης θεωρεί ως σπουδαίο συνδικαλιστικό έργο του το γεγονός ότι πριν λίγο καιρό ήταν μπροστάρης στη βίαιη κατάληψη του Υπουργείου Υγείας και στην αυθαίρετη επί ώρες εγκατάσταση μαζί με τους συνδικαλιστές-συντρόφους του στο αμφιθέατρο του Υπουργείου;..
Με την ευκαιρία, ας μη ξεχνάμε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση (ΟΤΑ), οι ΔΕΚΟ, το ΕΣΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία ήσαν επί πολλά χρόνια τα μεγάλα κέντρα της κομματοκρατίας και του πελατειακού κράτους, οι μεγάλες σφηκοφωλιές της κακοδιοίκησης, της σπατάλης και της διαφθοράς. Τώρα αποτελούν το κύριο μέτωπο διατήρησης του status quo και αντίστασης σε οιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ας μη ξεχνάμε λοιπόν – κυρίως αυτό – ότι το ελληνικό κράτος, ένας σύγχρονος Μινώταυρος, κάτι περίπου σαν τη Μαφία στην Ιταλία, είναι ο κύριος εχθρός της ελληνικής οικονομίας, ο κύριος εχθρός των συμφερόντων του λαού. Κρατάει όμηρο την ελπίδα για πραγματική αλλαγή και εξευρωπαϊσμό, κρατάει σε τελική ανάλυση όμηρο την ίδια την Ελλάδα! Το αίτημα για ανάδειξη ενός νέου Θησέα παραμένει πάντα επίκαιρο και επιτακτικό.
Είναι όμορφος ο δειλός χειμωνιάτικος ήλιος που χαϊδεύει τους ώμους μου καθώς επιστρέφω από το «κλειστόν λόγω απεργίας» ΚΕΠ. Στον σκοτεινό ελληνικό ορίζοντα, όμως, δεν διακρίνω παρά μιζέρια, φτώχεια, αβεβαιότητα και φόβο για τα χειρότερα… Απελπισία!
Δημήτρης Α. Δασκαλόπουλος, Ιατρός
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Το Βήμα της Αιγιαλείας" στις Δεκεμβρίου 2012)
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: