Κατάντημα..., 4 Απριλίου 2013
Χθεσινό δημοσίευμα. Το μεγάλο ζήτημα των εγχειρήσεων καρδιάς στα παιδιά περνάει πάλι στην πρώτη σελίδα των ελληνικών tabloids. Σε έντυπα που στις μέσα τους σελίδες προβάλλουν πολύ παραστατικά και άλλα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα “ζήτα μας ότι θες!”, “τα κάνω όλα!”, “πάρε με τώρα!”, “καυτά θηλυκά!”, “θα περάσεις αξέχαστα”… Σκηνές ρόκ πάνω στις πλάτες των καρδιοπαθών παιδιών. Λόγια, κραυγές και διάλογοι ασχήμιας, φανατισμού και ευτέλειας. Στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα, στο διαδίκτυο, παντού. Η απόλυτη ηθική εκμετάλλευση των καρδιοπαθών παιδιών! Γιατροί που αντί να χειρουργούν τα παιδιά - όσα τελοσπάντων τους επιτρέπουν οι ικανότητές τους να χειρουργούν - χρησιμοποιούν τα νυστέρια τους για να μαχαιρώσουν άλλους γιατρούς. Δίπλα τους στη λασπωμένη αρένα και άλλοι γιατροί, γιατροί-συνδικαλιστές, γιατροί-προϊόντα του πελατειακού κράτους. Φατρίες γονέων καρδιοπαθών παιδιών και μεμονωμένοι γραφικοί ακτιβιστές κατηγορούν άλλους γονείς. Ανεύθυνοι και υστερόβουλοι δημοσιογράφοι παίρνουν και αυτοί μέρος στον ιδιότυπο λασποπόλεμο. Το κράτος σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου, ανέτοιμο και ανίκανο να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις. Το κράτος που ακόμα και μπροστά στο φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης κλείνει φαρισαϊκά τα μάτια μπροστά στο μαύρο χρήμα και τη συναλλαγή που μαστίζουν χρόνια τώρα τα δημόσια νοσοκομεία μας. Στο ζήτημα οργάνωσης νοσοκομείων και παιδοκαρδιοχειρουργικών μονάδων, ο ορθός λόγος, η κοινωνική υπευθυνότητα, η αξιολόγηση, η ειλικρίνεια, η αυτοκριτική, η μετριοπάθεια και η ανάγκη να συγχρονίσουμε το βήμα μας με τη βορειο-ευρωπαϊκή εμπειρία είναι έννοιες που έχουν εξοριστεί. Την ίδια ώρα, ένας από τους δύο-τρεις ικανότερους καρδιοχειρουργούς για παιδιά που διαθέτει η χώρα μας αναζητεί για μια ακόμα φορά - ως άλλος εξοστρακισμένος από την ίδια του την πατρίδα - τρόπους για να στεγάσει τη μονάδα του και να μπορέσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του… Όταν το 1990 (2-3 χρόνια μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα) παρουσίαζα την ανάλυσή μου και διακήρυττα από το βήμα των συνεδρίων παιδιάτρων και καρδιολόγων ότι “η παρούσα κατάσταση στη χώρα μας, ως προς τον αριθμό και την ασφάλεια των καρδιακών εγχειρήσεων σε βρέφη, δεν είναι καθόλου ικανοποιητική” δεν μπορούσα να φανταστώ ότι 23 χρόνια αργότερα η πορεία του παιδοκαρδιοχειρουργικού κέντρου στο Nοσοκομείο Παίδων “Η Αγία Σοφία” θα είχε αυτή την τραγική κατάληξη. Λυπάμαι!..
Δημήτρης Α. Δασκαλόπουλος
Ακολουθήστε μας στο facebook (επαγγελματική σελίδα)
Ακολουθήστε μας στο facebook (προσωπική σελίδα)