Η φιλοσοφία ενός γιατρού, ο τρόπος δηλαδή που θεωρεί και ασκεί την κλινική ιατρική, η σχέση του μαζί της, ο γενικότερος σκοπός, τα μέσα και το νόημα της δουλειάς του, ονομάζεται από άλλους και ιατρική ηθική ή ακόμα και βιοηθική. Η δική μου φιλοσοφία αναλύεται στις επόμενες σελίδες. Περιληπτικώς, θα έλεγα ότι προσπαθώ η επαγγελματική μου ζωή να μην αποκλίνει από την ουσία των θεμελιωδών ιατρικών αξιωμάτων “to cure sometimes, to relieve often, to comfort always” και “primum non nocere”. Νιώθω μεγάλη την ανάγκη για ανεξαρτησία, για ιατρική επί τη βάσει ενδείξεων ("evidence-based medicine") και για διαφάνεια. Είμαι αντίθετος με την υπερδιάγνωση και την κακή χρήση της ιατρικής. Με ενδιαφέρει να ακούω τους ασθενείς μου, την οικογένειά τους και την ιστορία τους. Και, φυσικά, δεν μπορώ να αδιαφορώ για τα προβλήματα και τις προκλήσεις σχετικά με την ιατρική, την περίθαλψη και τον ρόλο του κράτους πρόνοιας (welfare state) στην εποχή μας.


Διαβάστε ακόμα:

“To cure sometimes, to relieve often, to comfort always”

“Primum non nocere”

Ανεξαρτησία

Διαφάνεια

Αυτός ο γιατρός ακούει

Όχι στην υπερδιάγνωση και την υπερθεραπεία !


Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: