Απ’ τη στιγμή που φτάνεις στο αεροδρόμιο διαπιστώνεις ιδίοις όμμασι ότι στην Καταλονία υπάρχουν δύο ισοδύναμες επίσημες γλώσσες κατοχυρωμένες από το σύνταγμα της χώρας: Spanish (Castilian) και Catalan. Και οι δύο είναι μετεξέλιξη των Λατινικών.
Λίγο μετά την άφιξή μας το βράδυ της Πέμπτης, βγήκαμε για βόλτα στην περιοχή του
Παρασκευή. Πρώτη επίσκεψη στο ‘Barri Gòtic’, το θρυλικό μεσαιωνικό κέντρο της παλιάς πόλης. Άρχισε ξαφνικά να βρέχει. Βρήκαμε καταφύγιο στο εσωτερικό του ‘Palau del Lloctinent’, που στέγαζε το αρχείο του θρόνου της Αραγονίας. Ένιωσα ότι ζούσα σε ένα παραμύθι. Άρχισα να φωτογραφίζω μανιωδώς. Λατρεύω τα παράθυρα και τις θύρες τον κτιρίων. Λένε πολλά για το κτίριο και για τον δημιουργό του.
Ο καθεδρικός ναός της πόλης. Συνοδεύεται από πολλά μικρά παρεκκλήσια και μικρά μοναστήρια. Άρχιζε να κτίζεται το 1298, επί Jaume II, και η κύρια πρόσοψη ολοκληρώθηκε το 1913. Χιλιάδες επισκέπτες, νέοι άνθρωποι κυρίως, συνωστίζονται να τον φωτογραφίσουν και να θαυμάσουν τον πανύψηλο γοτθικό θόλο στο εσωτερικό του.
Ο καθεδρικός ναός της πόλης. Λεπτομέρεια από την κύρια πρόσοψη. Η Ισπανία είναι Χριστιανική χώρα ήδη από την εποχή των όψιμων Ρωμαίων και των Βησιγότθων. Το 77% των κατοίκων σήμερα είναι Καθολικοί (Roman Cαtholics).
Ανάγλυφο σε τοίχο σε δρομάκι του ‘Barri Gòtic’. Ο θρύλος του Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει τον δράκο είναι προσφιλές θέμα της θρησκευτικής παράδοσης της Καταλονίας.
Κατηφορίζουμε και φτάνουμε στην ‘Plaça de Sant Jaume’ (Πλατεία Αγίου Ιακώβου), που στην αρχαιότητα ήταν η θέση του Ρωμαϊκού Forum. Εδώ, δύο σπουδαία κτίρια το ένα απέναντι στο άλλο. Το ένα είναι αυτό: το μεσαιωνικό Palau de la Generalitat, ή έδρα της κυβέρνησης της Καταλονίας.
Το άλλο είναι επίσης όψιμο μεσαιωνικό κτίριο, με νεοκλασική προσθήκη στην πρόσοψη. Είναι το Casa de la Ciutat, το δημαρχιακό μέγαρο της πόλης. Εδώ βλέπουμε να κυματίζουν στην κορυφή του οι σημαίες της Ισπανίας, της Καταλονίας και της Πόλης της Βαρκελώνης.
Στη βάση του κτιρίου αυτού δεσπόζει το άγαλμα του βασιλιά της Καταλονίας-Αραγονίας Jaume I (Ιακώβου Α) του Κατακτητή. Η μακρά ηγεμονία του (1213-76) ήταν για την Καταλονία περίοδος μεγάλης ακμής, ευημερίας, επέκτασης και θαλάσσιας κυριαρχίας. Ο ευγενέστατος δημοτικός αστυνομικός στην είσοδο του κτιρίου μας καθοδήγησε με τα άψογα αγγλικά του προς την κατεύθυνση της ιστορικής λεωφόρου La Rambla.
Καθόμαστε για παγωμένη μπύρα στη La Rambla. Η ματιά μας ξεκουράζεται στα λεπτά, πανύψηλα πλατάνια που σχηματίζουν κατά τόπους αψίδες. Μπροστά μας μια αδιάκοπη παρέλαση από τουρίστες απ’ όλον τον κόσμο.
Σε λίγο αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τη θάλασσα, το
υδάτινο μέτωπο της πόλης. Δεν είδα πουθενά σε ολόκληρη την πόλη πινακίδες άλλες
από αυτές που βοηθούν στην ανεύρεση τοποθεσιών και τουριστικών αξιοθέατων. Στη
σοβαρή αυτή πόλη είναι αδιανόητο να υπάρχουν πινακίδες που σε κατευθύνουν στο Α
ιδιωτικό ιατρείο, ή στο Β ιδιωτικό νοσοκομείο, ή στο Γ supermarket, ή στο Δ συνεργείο
αυτοκινήτων. Και αυτό συμβάλλει αφάνταστα στην ομορφιά του περιβάλλοντος. Κύριε
Καμίνη με ακούτε;..
Δίπλα στη θάλασσα υψώνεται το ύψους 60 μέτρων μνημείο προς τιμήν του Χριστόφορου Κολόμβου (‘Monument a Colom’). Σχεδιάστηκε για την παγκόσμια εμπορική έκθεση του 1888 και τοποθετήθηκε στο σημείο που ο Κολόμβος πάτησε το πόδι του στη στεριά μετά την επιστροφή του το 1493 από το ταξίδι του στην Καραϊβική. Εκείνη την εποχή, οι Καταλανοί θεωρούσαν ότι ο μεγάλος εξερευνητής ήταν Καταλανός, ενώ στην πραγματικότητα ήταν Ιταλός!
Λίγο παραπέρα, το κτίριο του παλιού τελωνείου της πόλης…
…και η μαρίνα ‘Port Vell’. Ολόκληρο τα θαλάσσιο μέτωπο ανακαινίστηκε το 1992 με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα έργα τα απολαμβάνουν τώρα οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Βαρκελώνης.
Η πρόσοψη του Μουσείου της Ιστορίας της Καταλονίας. Κάτω από τις αψίδες υπάρχουν πολλά café με θέα τη μαρίνα.
Όλο το υδάτινο μέτωπο, από το μνημείο του Κολόμβου μέχρι το Μουσείο, είναι μια μεγάλη επιμήκης πλατεία δίπλα στη θάλασσα. Ένας τόπος ηρεμίας και γαλήνης. Καθαρά παγκάκια στη σκιά των δέντρων. Υπαίθριοι νόμιμοι πωλητές αγαθών.
Ένας από τους πολλούς σταθμούς δημόσιων ποδηλάτων. Οι κάτοικοι μπορούν να νοικιάσουν ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους για περίπου 60 ευρώ τον χρόνο.
Σάββατο. Θα περιηγηθούμε την περιοχή που είναι γνωστή ως ‘Eixample’, που σημαίνει «επέκταση». Μετά το 1854, η πόλη άρχισε να επεκτείνεται προς αυτήν την περιοχή και η πλούσια εμπορική elite εξουσιοδότησε τους πιο καινοτόμους αρχιτέκτονες της εποχής να σχεδιάσουν τις κατοικίες τους και τα δημόσια κτίρια. Έτσι, η Βαρκελώνη έχει ίσως τα περισσότερα κτίρια Art Nouveau (εδώ ονομάζεται ‘modernisme’) απ’ όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις. Εδώ πλησιάζουμε το περίφημο κτίριο ‘Casa Battló’.
‘Casa Battló’. Έργο (ανακαίνιση) του Antoni Gaudi, 1906. Tο 2005 ανακηρύχτηκε από την UNESCO τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Συνεχίζουμε να περπατάμε στον σφύζοντα από ζωή και καταστήματα δρόμο ‘Passeig de Gracia’. Λίγο πιο κάτω συναντάμε την πολυκατοικία 8 ορόφων ‘La Pedrera’ με τη χαρακτηριστική κυματιστή πρόσοψη. Έργο του Antoni Gaudi, 1910.
Αλλάζουμε κατεύθυνση με σκοπό να φτάσουμε στον ναό ‘Sagrada Família’. Βαδίζουμε μέσα από κατάφυτους από πλατάνια, δροσερούς δρόμους. Η διάθεση για ανεξαρτησία της Καταλονίας είναι ολοφάνερη. Η σημαία της ανεξάρτητης Καταλονίας κρέμεται από πολλά μπαλκόνια και παράθυρα τόσο σε αυτή την αστική περιοχή όσο και στις λαϊκές συνοικίες (όπως π.χ. στην La Barceloneta). Υπολογίζεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων επιθυμούν ανεξαρτησία από την Ισπανία.
‘Platanus x Hispanica’, λεπτομέρεια, οδός ‘Carrer de Provença’. Αυτό το πανέμορφο δέντρο έχει πατρίδα του την Ισπανία, αλλά συναντάται με άλλα ονόματα και σε άλλα μέρη της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Στο Λονδίνο είναι γνωστό ως ‘London Plane Tree’. Δεν συνάντησα στη Βαρκελώνη νεραντζιές και μουριές…
‘Sagrada Família’ (Ιερή Οικογένεια). Ο βασιλικού ρυθμού ημιτελής ναός-έμβλημα της Βαρκελώνης, ο πιο αντισυμβατικός ναός της Ευρώπης. Έργο ζωής του Antoni Gaudi (1852-1926), που έχει ενταφιαστεί στην κρύπτη του ναού. Η αποπεράτωση του ναού ξανάρχισε αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο και συνεχίζεται ακόμα.
‘Sagrada Família’, λεπτομέρεια της «Πρόσοψης του Πάθους».
‘Sagrada Família’, λεπτομέρεια της «Πρόσοψης του Πάθους».
‘Sagrada Família’, λεπτομέρεια ενός από τους τρεις πύργους-κωδωνοστάσια.
Βαδίζουμε με τα πόδια στη λεωφόρο ‘Avinguda de Gaudi’ και
φτάνουμε στο πιο εντυπωσιακό νοσοκομείο που έχω αντικρύσει στη ζωή μου, το
‘Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau’ (Νοσοκομείο του Αγίου Σταυρού και του
Αγίου Παύλου). Έργο του modernista αρχιτέκτονα Domènech i Montaner (1850-1923), 1930 (ολοκληρώθηκε από τον γιο του Pier).
‘Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau’, λεπτομέρεια.
‘Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau’, λεπτομέρεια.
Νωρίς το βράδυ καταλήγουμε στη γοητευτική La Rambla. Είμαστε τυχεροί. Πέφτουμε σε παρέλαση και χορό από συλλόγους άλλων πόλεων της Καταλονίας. Εδώ, κορίτσια από την Tarragona χορεύουν παραδοσιακούς χορούς.
Καταλήγουμε πλούσιοι σε εικόνες και εμπειρίες στη πλατεία την Καταλονίας (‘Plaça de Catalunya’). Ο νους και η ψυχή μας ξεκουράζονται χαζεύοντας τα σιντριβάνια, τα αγάλματα και τα μικρά παιδιά που παίζουν.
Δευτέρα, ώρα 8 το βράδυ. Ο κόσμος απολαμβάνει μια από τις
πολλές δημόσιες και καλά οργανωμένες πλαζ. Πηγαίνουν εκεί περπατώντας ή με το
ποδήλατο. Υπάρχουν ακόμα και περιφραγμένες περιοχές στην πλαζ για όσους θέλουν
να κάνουν μπάνιο και οι σκύλοι τους… Από μια τέτοια παραλία της Βαρκελώνης ξεκίνησε
το 1571 η ναυαρχίδα ‘Real’ του Don Juan της Αυστρίας, που οδήγησε τους στόλους της
Δύσης στην ιστορική ναυτική νίκη εναντίον των Τούρκων κοντά στη Ναύπακτο (Lepanto).
Παρασκευή βράδυ, πάλι στο ‘Barri Gòtic’, το θρυλικό μεσαιωνικό
κέντρο της παλιάς πόλης. Εδώ, το ‘Palau Reial’ (Βασιλικό Παλάτι) στην πλατεία Plaça del Rei’, όπου o Κολόμβος έτυχε
θριαμβευτικής δημόσιας υποδοχής το 1493 από τους τότε μονάρχες της Ισπανίας (ο
γάμος του Fernando II της Καταλονίας-Αραγονίας με τη
Βασίλισσα Isabel της Καστίλης είχε οδηγήσει το 1479 στην ενωμένη Καθολική
Ισπανία). Στο ίδιο κτίριο είχε στεγαστεί η Ιερά Εξέταση. Σήμερα στεγάζει το
Μουσείο της Ιστορίας της Βαρκελώνης. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του μουσείου
είναι η μεγαλύτερη και πιο πλήρης υπόγεια συλλογή Ρωμαϊκών ερειπίων του κόσμου.
Το 1931, ανακαλύφτηκε εδώ η Ρωμαϊκή Βαρκελώνη (Barcino).
‘Palau Reial’, λεπτομέρεια.
‘Palau Reial’. Το εκπληκτικά καλά διατηρημένο παρεκκλήσιο της Αγίας Αγάθης, κτισμένο εντός Palau Reial’ του Ρωμαϊκού τείχους το 1466.
Σάββατο πρωί, φτάνουμε με αναρριχώμενο τραίνο στον κατάφυτο λόφο Montjuïc. Βαδίζουμε ανάμεσα σε πάρκα, θάμνους και δέντρα και φτάνουμε στο ‘Fundació Joan Miró’. Εδώ: Joan Miró (1893-1983), ‘woman and birds at sunrise’, 1946
Joan Miró (1893-1983), ‘May 1968’, 1973
Περπατάμε γύρω-γύρω στον λόφο. Όλα τα πεζοδρόμια στη Βαρκελώνη έχουν φαρδιές ράμπες μήκους το λιγότερο 4 μέτρων, ώστε να μπορούν να έχουν αμέσως πρόσβαση δημόσια οχήματα. Α ναι, και κάτι άλλο. Σε ολόκληρη τη Βαρκελώνη, δεν είδα πουθενά στα πεζοδρόμια τις κίτρινες πλάκες για τους τυφλούς…
Το επιβλητικό κτίριο ‘Palau Nacional’ κτίστηκε το 1929 για την Διεθνή
Έκθεση. Από το 1934, στεγάζει το ‘Museu Nacional d’Art de Catalunya’ που φιλοξενεί τα πιο σημαντικά έργα τέχνης της πόλης
των τελευταίων 1000 ετών.
Palau Nacional. Νερά, νερά, νερά.
Η κάθοδος από τον λόφο εδώ γίνεται με τεράστιες υπαίθριες κυλιόμενες σκάλες (escalators)!
‘Palau Nacional’, Νερά, νερά, νερά. Κύριε Καμίνη με ακούτε;..
Δημήτρης Δασκαλόπουλος
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: