Σχόλιο-απάντηση στο άρθρο του συγγραφέα και πρώην εσατζή κ. Θανάση Νιάρχου, 22 Απριλίου 2014
Στις 22 Απριλίου 2014 η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” δημοσίευσε, στην έντυπη και στην ηλεκτρονική της έκδοση (tanea.gr), άρθρο του συγγραφέα κυρίου Θανάση Νιάρχου με τίτλο “Ιστορίες από το ΕΑΤ-ΕΣΑ”. Στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας, το άρθρο διαφημιζόταν σε περίοπτη θέση στην πρώτη της σελίδα με φωτογραφία του κ. Θ. Νιάρχου με στολή εσατζή. Προσπάθησα ανεπιτυχώς την ίδια ημέρα να αναρτήσω (upload) σχόλιό μου, στην προβλεπόμενη online θέση της εφημερίδας για “σχόλια αναγνωστών”, ως απάντηση στο προκλητικό άρθρο του κυρίου Θ. Νιάρχου, συγγραφέα και πρώην εσατζή. Επεχείρησα ματαίως πολλές φορές πάλι να αναρτήσω το σχόλιό μου. Όμως, η εφημερίδα έχει επιμόνως μέχρι σήμερα μπλοκάρει και αρνηθεί να δημοσιεύσει το σχόλιό μου. Στις 24 Απριλίου 2014 επικοινώνησα με email με την εφημερίδα και ζήτησα να μου δώσουν τη δυνατότητα να κάνω γνωστό - με οιονδήποτε τρόπο - στους αναγνώστες της το σχόλιό μου. Ουδέποτε έλαβα απάντηση. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του κ. Θ. Νιάρχου online εδώ: http://www.tanea.gr/news/greece/article/5111133/istories-apo-to-eat-esa/ Αν δεν μπορέσετε online, μπορείτε να το διαβάσετε σε μορφή pdf αμέσως παρακάτω. Αμέσως μετά, ακολουθεί το ανεπιθύμητο από την εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» σχόλιό μου.
«Κύριε Νιάρχο, θα με συγχωρήσετε ελπίζω που εγώ θα σας μιλήσω σε δεύτερο πρόσωπο, δηλαδή με απλότητα και ευθύτητα. Χωρίς υπεκφυγές. Σε αντίθεση με εσάς, που, ενώ γράφετε ότι θέλετε να τις αποφύγετε, καταφέρνετε στο τέλος να υπεκφύγετε με τραγικό τρόπο τόσο από τα γεγονότα όσο και από τις ηθικές ευθύνες σας. Όπως λέτε κι εσείς, «ο καθείς και τα συμπλέγματά του». Λένε ότι γράφετε καλές ιστορίες. Όμως η σημερινή ιστορία σας είναι μια πολύ κακή ιστορία. Ακόμα χειρότερα, είναι μια προκλητική ιστορία για όσους από εμάς διατηρούμε αναλλοίωτα από τον χρόνο τα αισθήματα οργής και αποστροφής για το καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών και την απανθρωπιά του.
Είναι προφανές, κύριε Νιάρχο, ότι είχατε όλα αυτά τα χρόνια μεγάλη ανάγκη να μιλήσετε για την υπηρεσία σας τότε ως «εσατζής». Οι Ερινύες της ψυχής σας είχαν γίνει, όπως φαίνεται, αφόρητα πιεστικές. Είναι, όμως, επίσης προφανές ότι το κάνετε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Παραπλανάτε τις Ερινύες, αποκοιμίζετε τη συνείδησή σας, και – κυρίως – κρύβετε από τους νέους ανθρώπους, που ίσως διαβάσουν την ιστορία σας, τα πραγματικά γεγονότα. Και αυτό το τελευταίο είναι λάθος, ένα ακόμα λάθος σας. Τι ήταν, λοιπόν κατ’ εσάς το καθεστώς των συνταγματαρχών 1967-1974; Ήταν «μια συμφορά», που είχε ως συνέπεια την «κοινωνική - επομένως και ατομική - εκβαρβάρωση», δηλαδή το ότι ο λαός τώρα δεν μπορεί «να ταυτιστεί με κάτι ωραίο και γνήσια δημιουργικό»! Μάλιστα… Θα περίμενα από έναν άνθρωπο των γραμμάτων και της σκέψης, κύριε Νιάρχο, περισσότερη σοβαρότητα, αυξημένο αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, ακόμα και μια διάθεση μεταμέλειας. Δεν είναι κακό να μην έχουν τόλμη οι άνθρωποι, ιδίως όταν είναι νέοι. Είναι, όμως, θλιβερό και απογοητευτικό όταν οι θεωρούμενοι ως «πνευματικοί άνθρωποι» δεν έχουν την τόλμη να παραδεχτούν τα λάθη της νιότης τους. Το γεγονός που κρύβετε από τους αναγνώστες σας και τους νέους ανθρώπους, κύριε Νιάρχο, είναι ότι το καθεστώς των συνταγματαρχών ήταν μία τυραννία, που ως μέσα είχε τη βία, τον φόβο, την τρομοκράτηση των πολιτών, τον πόνο και τα βασανιστήρια. Και αυτά τα μέσα εφάρμοζε με συνέπεια και πάθος η ΕΣΑ, στην οποία υπηρετήσατε κύριε Νιάρχο. Το ΚΕΣΑ και το ΕΑΤ-ΕΣΑ ήσαν κέντρα όπου στρατευμένοι νέοι εκπαιδεύοντο επιστημονικώς στο πώς να βασανίζουν συνανθρώπους τους. Στα κολαστήρια αυτά, όπως και σε πολλά άλλα κέντρα της ΕΣΑ και της Αστυνομίας, χιλιάδες άνθρωποι - αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί, ακόμα και αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων - υπεβλήθησαν σε σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια, συχνά με την παρουσία γιατρών.
Στη τόσο αναγκαία «δίκη» που εξελίσσεται όλα αυτά τα χρόνια στις απόκρυφες και άγνωστες αίθουσες της ψυχής σας, κύριε Νιάρχο, αγωνιάτε να ακουστεί η ετυμηγορία «αθώος!». Πώς, όμως, είναι δυνατόν να γίνει αυτό; Επιστρατεύετε μεγάλα ονόματα ως «μάρτυρες υπεράσπισης». Τον Χ. Σαρτζετάκη, τον Ι. Θεοδωρακόπουλο, τον Π. Κανελλόπουλο, την Έλλη Αλεξίου. Επιστρατεύετε την εφημερίδα “Μαγνησία” της ΕΔΑ, ως «περγαμηνές», όπως λέτε, μιας κάποιας αριστεροσύνης σας. Ζητάτε με τον τρόπο σας επιείκεια. Όμως, οι «δικαστές», αυτοί στα βάθη της ψυχής σας αλλά και οι αναγνώστες του κειμένου σας, παραμένουν προβληματισμένοι, αρνητικοί, σοκαρισμένοι με την εκ μέρους σας επίδειξη θράσους. Ουδεμία διάθεση ταπεινότητας, ουδεμία ένδειξη μεταμέλειας, ουδεμία πρόθεση συγγνώμης. Τι λοιπόν αναμένετε από τους «δικαστές», κύριε Νιάρχο; Και όλα να ήθελαν να τα ξεχάσουν, τα δεδομένα είναι με τρόπο συντριπτικό εις βάρος σας. Μιλάτε για «δοκιμασία» των κρατουμένων στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και όχι για βασανιστήρια. Η λέξη «βασανιστήρια» απουσιάζει χαρακτηριστικώς από το κείμενό σας. Λέτε ότι «δημιουργήθηκε η πεποίθηση» ότι το «ΕΑΤ-ΕΣΑ υπήρξε ένα άντρο ανθρωπόμορφων τεράτων…». Και το γράφετε με τρόπο τέτοιο ώστε οι «δικαστές» σχηματίζουν την εντύπωση ότι εσείς διαφωνείτε. Και ύστερα υπάρχει κι αυτή η φωτογραφία. Φωτογραφία που έχει γίνει, όπως φαίνεται, επειδή εσείς το ζητήσατε από επαγγελματία φωτογράφο. Φωτογραφία που θα έπρεπε να έχετε κρύψει από τους «δικαστές». Εκτός βεβαίως, αν υπολογίζετε ότι στην περίπτωσή σας οι «δικαστές» θα αποφασίσουν με βάση τον κανόνα «αθώος λόγω βλακείας». Όμως, δεδομένης της ευφυΐας σας και δεδομένου του σημαντικού λογοτεχνικού έργου σας, συμπεραίνω ότι είστε σαφώς υπερήφανος γι’ αυτήν τη φωτογραφία. Τη φωτογραφία στην οποία επιδεικνύετε με αυταρέσκεια και υπερηφάνεια τα απεχθή σύμβολα του ΕΑΤ-ΕΣΑ, που ξυπνούν σε εμένα και σε χιλιάδες άλλους έλληνες της γενιάς μας πολύ ενοχλητικές μνήμες.
Κύριε Νιάρχο, όλες οι ενδείξεις καταλήγουν στο ότι υπήρξατε συνειδητός συνεργάτης των βασανιστών του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Του πιο βρωμερού και απάνθρωπου μηχανισμού του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Του καθεστώτος που δίωξε, δολοφόνησε, εξόρισε, φυλάκισε και βασάνισε χιλιάδες πολίτες της χώρας. Του καθεστώτος που ζημίωσε τα συμφέροντα της πατρίδας. Του καθεστώτος που ατίμασε τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Σε άλλους τόπους και άλλες εποχές, κάποιος θα σας είχε ήδη αποστείλει μαχαιρίδιο για την αυτοκτονία σας. Όμως, στη σημερινή Ελλάδα οι «δικαστές» περιμένουν από εσάς μια απλή λέξη: «ΣΥΓΓΝΩΜΗ». Θα είμαι ο πρώτος που θα σας συγχωρήσω.
22 Απριλίου 2014
Δημήτρης Α. Δασκαλόπουλος, Ιατρός»
(photo: αντιδικτατορική αφίσα του Γιώργου Αργυράκη, περίοδος 1973-1974)
Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: