Βάλσαμο
Κάθε φορά που νιώθω απογοητευμένος ή θυμωμένος με όσα με ενοχλούν στη χώρα μας - κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά καθώς γερνάω - αποφασίζω να ακούσω αμέσως ελληνική μουσική. «Επειγόντως» που θά ‘λεγαν οι γιατροί. Αυτό έκανα κι απόψε καθώς προσπαθώ να συμμαζέψω τις εκκρεμότητες στο γραφείο. Καθώς γράφω χωρίς τελειωμό εκθέσεις για τους ασθενείς μου. O ένας optical drive στο PC παίζει “Πασχαλιές Μέσα από τη Νεκρή Γη - για μικρή ορχήστρα”, έργο του 1961 του Χατζιδάκι που απόκτησα αρχικά ως LP τη δεκαετία του ’60. Γυρίζω δεξιά την ένταση του ήχου για να απολαμβάνω καλύτερα μια-μια τις νότες, έναν-έναν τους μουσικούς. Η μουσική του Μάνου λειτουργεί σαν βάλσαμο. Επιτέλους! Ανακτώ κάποιο χαμόγελο, ίσως και κάποια αισιοδοξία… Από το έργο, ξεχωρίζω το “Επιμονή” (έξοχη διασκευή της “Φραγκοσυριανής” του Βαμβακάρη) και “Το τραγούδι του Γερο-Ναύτη” (διασκευή του τραγουδιού του Χατζιδάκι με στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που ερμήνευσε ο Λάκης Παππάς στη θεατρική παράσταση “Παραμύθι Χωρίς Όνομα" το 1959). Ακούστε τις “Πασχαλιές Μέσα από τη Νεκρή Γη”! Κατά προτίμηση με κλειστά τα μάτια. Θα ξεχάσετε «κάθε πόνο και καημό». Ίσως ακόμα να καταφέρετε κι εσείς - έστω και προσωρινά - να συγχωρήσετε όσα σας ενοχλούν στη χώρα… Το εξώφυλλο του δίσκου είναι έργο του Γιάννη Τσαρούχη.
8 Σεπτεμβρίου 2020Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: