«Ανταγωνιστικότητα ή Θάνατος!»…
Οδηγήσαμε σήμερα στο Κράθιο, 7 χιλιόμετρα από το πανάσχημο τσιμεντένιο χωριό μας, για να εφοδιαστούμε με τρόφιμα. Η περιοχή κατάφυτη από λεμονιές. Στο μεγάλο supermarket τα λεμόνια ήταν εισαγόμενα από την Ισπανία… Η μεγάλη μου κόρη, ζει σε μια μικρή γραφική παραθαλάσσια πόλη στη Μασαχουσέτη. Πριν μερικά χρόνια τρώγαμε μαζί με την οικογένειά της σε μια όμορφη μπυραρία της περιοχής της, μπροστά στον Ατλαντικό Ωκεανό. Τρώγαμε νοστιμότατα θαλασσινά και πίναμε τοπική μπύρα σε τεράστια ποτήρια. Το μαγαζί γεμάτο από νέους που γελούσαν και κουβέντιαζαν. Όρθιοι, πολύχρωμοι, αισιόδοξοι κι ευτυχισμένοι. Η όλη ατμόσφαιρα έσφυζε από ζωή και δυναμισμό. Βγήκα έξω για να φωτογραφίσω τις στοιβαγμένες αστακοπαγίδες. Γυρίζοντας, η Αλεξάνδρα μού εξήγησε πόσο ακριβά είναι εκεί τα λεμόνια και μου έκανε μια πρόταση. «Θα μου στέλνεις λεμόνια από την Ελλάδα κι εγώ θα σου στέλνω αστακούς» είπε. Η Αλεξάνδρα λείπει πολλά χρόνια από την Ελλάδα, και θυμάται τα παλιά χρόνια που μαζεύαμε τα λεμόνια στην πίσω αυλή του εξοχικού σπιτιού της γιαγιάς και του παππού (που μόλις το κληρονόμησα μου το αφαίρεσε το ελληνικό κράτος εν ονόματι της "ανάπτυξης"!..). Θα της γράψω, λοιπόν, σήμερα για να την ενημερώσω για τα λεμόνια της πατρίδας και για μερικά ακόμα πράγματα. Θα της εξηγήσω ότι η πατρίδα και ο φιλότιμος λαός της δίνουν επιτέλους τη μάχη της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Τη μάχη της ανάπτυξης. Τη μάχη της επιβίωσης. Ένα νέο 1821 εκτυλίσσεται στην πατρίδα. Με μπροστάρηδες μικρούς και μοιραίους ηγέτες με ερυθροκυανοπράσινες φουστανέλες, αγωνιζόμαστε διαιρεμένοι και αποφασισμένοι – Ανταγωνιστικότητα ή Θάνατος!
4 Αυγούστου 2018Ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter: