Οι φετινές καταστροφικές πυρκαγιές, οι απειλητικές (και στρεσογόνες) ειδήσεις στην TV, και το αίνιγμα της “εξαφάνισης” του Χρήστου Στυλιανίδη
Για μια ακόμα χρονιά παρακολουθούμε ένα μεγάλο μέρος της χώρας να καίγεται εδώ και πολλές εβδομάδες τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο. Παρακολουθούμε να καίγονται μεγάλες δασικές εκτάσεις, να καίγονται χωριά και οικισμοί, να καίγονται ζώα, να καίγονται σπίτια και αυτοκίνητα. Τα τηλεοπτικά δίκτυα μας βομβαρδίζουν συνεχώς με εικόνες που φοβούμαι ότι είναι απολύτως αρνητικές για τη ψυχική υγεία των ανθρώπων. Και μόνη μας ελπίδα φαίνεται ότι είναι η βροχή ώστε να μη συνεχιστεί αυτή η εθνική τραγωδία και τον Σεπτέμβριο! Θέλω, λοιπόν, να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις, αφού πρώτα δηλώσω ότι η επαγγελματική πείρα μου και οι ικανότητές μου δεν έχουν σχέση με την αντιμετώπιση των καταστροφικών πυρκαγιών (“wildfires” τις ονομάζουν οι αγγλόφωνοι).
1/ Καταστροφικές πυρκαγιές στη διάρκεια του καλοκαιριού συμβαίνουν και αλλού (π.χ. νότια Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδάς) και είναι πολύ δύσκολο να αμφισβητηθεί ο οικουμενικός χαρακτήρας τους δεδομένης της συνεχούς υπερθέρμανσης του πλανήτη (global warming) και της συνακόλουθης κλιματικής αλλαγής.
2/ Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν προσφέρεται – και δεν πρέπει να προσφέρεται λόγω του χαρακτήρα του – για πολιτική εκμετάλλευση ή προπαγάνδα. Δεν προσφέρεται, επίσης, για διαλέξεις από τηλεοράσεως ατόμων ή ομάδων που αυτά – και μόνο αυτά – ισχυρίζονται ότι κατέχουν τη λύση στο μεγάλο πρόβλημα των πυρκαγιών, ότι δήθεν αυτά και μόνον αυτά έχουν ανακαλύψει το “Ιερό Δισκοπότηρο” για τη θεραπεία του προβλήματος.
3/ Θα παρακαλούσα ειδικώς τα τηλεοπτικά δίκτυα να αποφεύγουν να βομβαρδίζουν τους θεατές τους συνεχώς με εικόνες μαυρισμένων τοπίων και να μαυρίζουν έτσι και την καρδιά τους, προξενώντας ανασφάλεια, φόβο, απειλή και συνεπώς χρόνιο stress. Θα συμβούλευα να δίνουν έμφαση στα καλά νέα, στις καλές ειδήσεις όπου και όταν αυτές υπάρχουν στο ζήτημα των πυρκαγιών, και να περιορίσουν στο ελάχιστο δυνατόν την – πολύ συχνά δραματοποιημένη – ενημέρωση των θεατών. Θα συνέβαλαν, έτσι, στη διατήρηση της ψυχικής υγείας των θεατών, καθώς και στη διατήρηση της ψυχραιμίας τους και στη διάθεσή τους να συμβάλουν εθελοντικώς στον περιορισμό (containment) και την κατάσβεση των πυρκαγιών.
4/ Πριν μερικές ημέρες, έγραφα εδώ πέρα («Φωτιά στο Δάσος το 1945») για την εντυπωσιακή νίκη του Μηχανικού του παρόντος τότε στη χώρα μας τμήματος του Βρετανικού Στρατού έναντι μεγάλης δασικής πυρκαγιάς σε υψόμετρο 2133 μέτρων. Διερωτήθηκα τότε «μήπως θα πρέπει να αναθέσουμε πλέον την ευθύνη της συγκράτησης και κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών – που δεν πρόκειται να σταματήσουν στα ολοένα και πιο ζεστά Ελληνικά καλοκαίρια – στο Μηχανικό του Ελληνικού Στρατού». Η απορία μου παραμένει, δεδομένης μάλιστα της εμφανούς αδυναμίας των πυροσβεστικών και άλλων υπηρεσιών της χώρας μας να καταγάγουν εγκαίρως παρόμοιες νίκες. Με αυτόν τον τρόπο, θα είχε ο Ελληνικός Στρατός την ευκαιρία να δείξει ότι ξέρει και μπορεί – εν καιρώ ειρήνης – να προστατεύσει τη ζωή και την περιουσία των πολιτών και τον φυσικό πλούτο της χώρας μας από καταστροφές. Όπως, δηλαδή, έπραξε ο Βρετανικός Στρατός πριν από 78 χρόνια.
5/ Ο κύριος Χρήστος Στυλιανίδης, παραμένει ουσιαστικώς “εξαφανισμένος” όλο αυτό το διάστημα που η χώρα και οι πολίτες της δοκιμάζονται και απειλούνται από τις καταστροφικές πυρκαγιές. Παρά το γεγονός της Ευρωπαϊκής του πείρας στη “διαχείριση κρίσεων” (2014-2019), παρά το γεγονός ότι ηγήθηκε ως υπουργός στο νεοσυσταθέν υπουργείο “κλιματικής κρίσης και πολιτικής προστασίας” της Ελλάδος (2021-2023), παρά το γεγονός ότι ζει και είναι βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ο κύριος Στυλιανίδης ούτε φαίνεται ούτε ακούγεται, και αυτή του η στάση είναι τουλάχιστον αινιγματική.
Υστερόγραφο: Η photo είναι από χθες, 21 Αυγούστου 2023, ώρα 8:11 μ.μ. Δυστυχώς, η κατάσταση είναι σήμερα πολύ χειρότερη.
22 Αυγούστου 2023Ακολουθήστε μας στο facebook (επαγγελματική σελίδα)